MIES (Ελβετία) - Η σεζόν 2020-21 στο Basketball Champions League είναι τόσο διαφορετική από τις προηγούμενες από πολλές απόψεις, εκτός από λίγες εξαιρέσεις - όπως το ότι βλέπουμε εντυπωσιακές επιδόσεις στα τρίποντα! 

Υπάρχει φυσικά ένας πολύ αντικειμενικός τρόπος να μετρηθεί πόσο καλός και αποδοτικός σουτέρ είναι ένας παίκτης, με το ποσοστό ευστοχίας. Αλλά το γιατί κάποιος μπορεί να είναι ο αγαπημένος σουτέρ για τον καθένα διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και αυτό είναι κάτι που βασίζεται σε υποκειμενικά κριτήρια.

 
Θα θέλαμε να ακούσουμε τις δικές απόψεις για τους σουτέρ τριών πόντων που έχουμε στο φετινό BCL και, για να κάνουμε την αρχή, ρωτήσαμε τους δικούς μας ειδικούς.

Ο Igor Curkovic επέλεξε τους D'Angelo Harrison, Axel Julien και Sasu Salin. Ο Diccon Lloyd-Smeath επέλεξε τους Matt Lojeski, Thad McFadden και Kyle Wiltjer. Ο Δημήτρης Κοντός επέλεξε τους Andrew Andrews, Vitor Benite, R.J. Hunter και Steven Gray (list in alphabetical order, not by preference).

D'Angelo Harrison (Happy Casa Brindisi) -- Igor

Η Happy Casa Brindisi είχε δύσκολο έργο κατά την αναζήτηση του αντικαταστάτη του Adrian Banks ειδικά στο κομμάτι του σκοραρίσματος που προσέφερε. Κι όμως, με κάποιον τρόπο, κατάφερε να βρει ένα ακόμη καλύτερο πακέτο, καθώς ο D'Angelo Harrison μπορεί να σκοράρει κατά βούληση, υποχρεώνοντας τις άμυνες να ανοίξουν χάρη στο μεγάλο ρεπερτόριό του.

Ο Harrison είχε 12/24 τρίποντα στα δύο τελευταία του παιχνίδια για το BCL κι έτσι είναι καλύτερο να τον κρίνουμε από αυτό κι όχι από το 0/7 των δύο πρώτων αγώνων. Ο Harrison δίνει στην Brindisi 22 πόντους ανά αγώνα στο Basketball Champions League, και 19 στο πρωτάθλημα Ιταλίας, ενώ εκεί έτσι τέσσερα ματς με πάνω από τέσσερα τρίποντα.

Το πιο εντυπωσιακό στα στατιστικά του είναι πως έχει 29/29 βολές στο φετινό BCL! Είναι πάντως το πιο εντυπωσιακό, γιατί ακόμη δεν μετράμε την απόσταση των σουτ. Μην εκπλαγείτε λοιπόν αν δείτε κάποια στιγμή ότι ο D'Angelo είναι αυτός που εκτελεί από πιο μακριά από όλους στη διοργάνωση.

Axel Julien (JDA Dijon) -- Igor

Μην πείτε όλοι “τι λες; Δεν ειναι καν ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας του” και στρέψετε το δάχτυλο στον David Holston. Είμαι ο μεγαλύτερος φαν του Dave Holston και θα του έδινα την μπάλα στα χέρια, κάθε φορά που ένα ματς είναι σε κομβικό σημείο.

Την ίδια στιγμή όμως, ο Julien κάνει ζημιά στους αντιπάλους του χωρίς κανείς να το καταλάβει. Είχε ποσοστό 37% πριν από δύο χρόνια στη Γαλλία, πέρσι ανέβηκε στο 38% και φέτος είναι στο 39% ενώ έχει πέντε προσπάθειες ανά ματς. Συγχρόνως, έχει 12/27 τρίποντα στο Basketball Champions League κι αυτό μεταφράζεται σε ποσοστό 44.4%.

Αυτά είναι απλά τα νούμερα, αλλά η αίσθηση είναι σαν να μην χάνει πολλά από αυτά τα σουτ. Δεν έχω πρόχειρα τα στατιστικά, αλλά νομίζω ότι ο Julien δεν έχει αστοχήσει ποτέ σε τρίποντο μετά από δεξιά ντρίμπλα.

Okay, προφανώς το έχει κάνει. Καταλαβαίνετε όμως τι θέλω να πω. Όταν είσαι αφοσιωμένος στο να σταματήσεις τους Holston και Alexandre Chassang, ο Julien κινείται αθόρυβα κι έχει 16 πόντους, 6 ασίστ, 4 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα - αυτοί είναι όντως οι φετινοί του μέσοι όροι.

Sasu Salin (Iberostar Tenerife) -- Igor

Ακούστε πώς έχει η κατάσταση: Όλοι μιλούν για τους Giorgi Shermadini και Marcelinho Huertas ως τα μεγαλύτερα όπλα της Iberostar Tenerife, ενώ κι ο Bruno Fitipaldo ταιριάζει ιδανικά δίπλα του. Κάπως έτσι δεν βλέπουμε ότι o Sasu Salin αποτελεί πιθανότατα τον MVP της σεζόν για την Tenerife.

Τα σουτ του και η ικανότητά του σε αυτά κάνουν την άμυνα να αφήσει πράγματα στους υπόλοιπους. Κι αν πάρεις το βλέμμα σου από πάνω, θα υποστείς σίγουρα τις συνέπειες - έχει 17/32 τρίποντα φέτος στο BCL; 45.2% στην Liga Endesa σε 17 συμμετοχές και 17/31 στα τελευταία έξι ματς. Του αξίζει σίγουρα εκείνο το emoji με τις φλόγες

Φέτος έχει προλάβει ήδη να βάλει 34 πόντους στην Galatasaray, στην καλύτερη επιθετική του επίδοση μετά το 2009, όταν είχε βάλει 35 με την Espoon Honka κόντρα στην Lappeenrannan NMKY. Ήταν μόλις 17 ετών τότε...

Matt Lojeski (AEK) -- Diccon

Οι σπουδαίοι σουτέρ είναι το πιο ικανό όπλο που μια ομάδα μπορεί να διαθέτει. Αν ο αντίπαλός τους γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τους αφήσει χώρο για ένα σουτ, αυτό δημιουργεί χώρο για όλους τους υπόλοιπους. Επίσης, αυτοί οι σουτέρ κάνουν τα πράγματα στην επίθεση να φαίνονται απλά - όλα αυτά έρχονται για την ΑΕΚ δια χειρός του Matt Lojeski.

Όλοι ξέρουν ότι η AEK θα θέσει το pindown για τον Lojeski. Όλοι ξέρουν ότι θα κάνει τη σωστή στιγμή το κόψιμο, θα χρησιμοποήσει το δύναμή του για να κερδίσει χώρο, στη συνέχεια θα επιταχύνει κατά την έξοδο από το σκριν και τελικά θα σουτάρει. Μόλις η μπάλα φύγει από τα χέρια του, όλοι ξέρουν ότι θα καταλήξει στο διχτάκι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς με τίποτα να τον σταματήσεις πάντως.

Είναι τόσο έμπειρος και ακριβής στις κινήσεις που έχει κάνει κάθε αμυντικό πλάνο σχεδόν άχρηστο. Αν γίνει παγίδα, θα βρει τον σκριν για κάρωμα. Αν προσπαθήσουν να τον περιορίσουν με “Top-Lock” και του αρνηθούν το σκριν, θα προσπαθήσεινα βρει θέση κάτω από το καλάθι.

His timing makes it really difficult to fight through, and if you go under, well, nah, let’s not even talk about going under.

Η AEK έφτασε στον Τελικό της Αθήνας και σε όλη τη διάρκεια του Final Eight ο Lojeski ήταν στα καλύτερά του. Όταν έρθουν τα επόμενα μεγάλα ματς, ξέρουμε όλοι πως θα δείξει ότι είναι πρακτικά ασταμάτητος.

Thad McFadden (Hereda San Pablo Burgos) -- Diccon

 

Οι μπασκετμπολίστες είναι κάπως σαν τη λίστα του τραγουδιστή “Essentials” στο Apple music. Οι περισσότεροι παίκτες έχουν έναν κλασικό ύμνο, αλλά δίνουν και κάποια έξτρα πράγματα. Τα highlights του Thad McFadden στο BCL highlights είναι σαν mix του Sean Paul, κάθε τραγούδι είναι δυνατό.

Ο Kobe κάποτε είπε πως “όταν τα σουτ που παίρνεις είναι αυτά που η άμυνα θέλει να πάρεις, αλλά επίσης αυτά που σε κάνουν να νιώθεις άνετα,” περιγράφοντας το τι κάνει στις άμυνες ο Steph Curry.

Αυτό περιγράφει εν πολλοίς και αυτό που ισχύει για τον Thad McFadden στην San Pablo Burgos. Σκοράρει χωρίς ισορροπία, με προσποίηση αριστερά, προσποίηση δεξιά, μετά από ντρίμπλα, με χέρι στο πρόσωπο, χωρίς να βλέπει.

Με αυτά ο McFadden νιώθει άνετα. Επίσης, δεν σταματά ποτέ να κινείται χωρίς την μπάλα και πρέπει να προσθέσετε σε όλα αυτά το μόνο χαμόγελο στο πρόσωπό του, που ίσως είναι ενοχλητικό ότνα τον έχεις αντίπαλο.

Ο McFadden είναι ήδη πρωταθλητής του BCL και MVP του Final 8, αλλά έχει έναν μαγικό τρόπο να δείχνει πως ακόμη έχουμε πράγματα να δούμε από εκείνον.

Kyle Wiltjer (Turk Telekom) -- Diccon

Ο τελευταίος πάουερ φόργουορντ του BCL που μπορούσε να σουτάρει όπως ο Kyle Wiltjer ήταν ο Dusan Sakota και κατέληξε να κατακτά το τρόπαιο. Όποια ομάδα κι αν είχε στη διάθεση της τον Wiltjer θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανή να κατακτήσει το τρόπαιο..

Το release του Wiltjer είναι εκπληκτικό. Είναι και ψηλό και γρήγορο. Ένα χέρι υψωμένο δεν είναι αρκετό και αν επιλέξεις το close out, μπορεί γρήγορα να το μετανιώσεις. Και αν καταφέρεις να μείνεις κοντά του, έχει τον τρόπο να μείνει σταθερός και να σε χτυπήσει με τις προσποιήσεις του.

Ακόμη και μετά από όλα αυτά, δεν έχουμε συζητήσει για τον λόγο για τον οποίο ο Wiltjer είναι τόσο δύσκολο να περιοριστεί. Είναι πιο αποδοτικός από τις πιο δύσκολες θέσεις.

Η Turk Telekom λατρεύει να τον φέρνει σε σημεία, στα οποία μπορεί να τιμωρήσει τους αντιπάλους που αρέσκονται στις βοήθειες. Αν ο αμυντικός κάνει έστω και μισό βήμα για βοήθεια, είναι έτοιμος να σε πληγώσει.

Andrew Andrews (Darüssafaka Tekfen) -- Δημήτρης

Κάθε ομάδα θα ήθελε να έχει έναν πόιντ γκαρντ που μπορεί να απειλήσει σταθερά από τη γραμμή του τριπόντου. Φυσικά, αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο εκτός αν το όνομά σου είναι Steph Curry ή Damian Lillard, οπότε μπορείς να πάρεις σουτ που δεν θα έπρεπε και να αφήσεις για λίγο τα καθήκοντα του δημιουργού.

Ο Andrew Andrews της Darüssafaka φαίνεται να ξέρει πάντα πώς να βρει την καλύτερη επιλογή σε κάθε κατοχή, όπως ένας σωστό πλέι μέικερ, κι έτσι οι επιλογές του στα σουτ μοιάζουν σαν φυσικό προϊόν του ρυθμού του.

Όταν αποφασίζει να πάρει ένα σουτ από την περίμετρο, η δύναμη του κορμού του και το κάθετο άλμα του, του δίνουν ένα τεράστιο αβαντάζ γιατί μπορεί να διαλύσει όποιον αμυντικό επιχειρήσει να χαμηλώσει απέναντί του. Μένουν δύο επιλογές για εκείνον: είτε να δώσει αρκετό χώρο στον Andrews, είτε να κινδυνεύει με φάουλ καθώς εκείνος τραβά τη σκανδάλη.

Vitor Benite (Hereda San Pablo Burgos) -- Δημήτρης

Δεν είναι παράξενο που αρέσει στον Vitor Benite να βλέπει βίντεο με διαγωνισμούς τριπόντων του ΝΒΑ των 1980s, γιατί υπάρχει κάτι παλιομοδίτικο και παραδοσιακό στον τρόπο που εκτελεί, αλλά αυτό είναι κάτι με μεγάλο ενδιαφέρον.

Τα πόδια του Benite υψώνονται ελάχιστα από το παρκέ καθώς σουτάρει και δεν θα είχε πρόβλημα να παραδεχθεί ότι δεν είναι και ο πιο αθλητικός παίκτης. Ό,τι όμως στερείται από την έλλειψη αθλητικότητας, το κερδίζει με την αποδοτικότητά και την εργατικότητά του.

Κανείς δεν δουλεύει τόσο σκληρά όσο ο Βenite για να δημιουργήσει χώρο κινούμενος μακριά από την μπάλα και χρησιμοποιώντας τις κινήσεις του όταν είναι με την μπάλα στα χέρια.

Ίσως όμως το μεγαλύτερο προσόν του να είναι πως όλα αυτά τα κάνει ώστε η ομάδα να βρει το καλύτερο δυνατό σουτ - ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πασάρει σε συμπαίκτη του - και όχι για να φτιάξει το ποσοστό και τα νούμερά του. Αυτό είναι σπάνιο, αλλά φυσικά δεν είναι τυχαίο που μιλάμε για έναν τροπαιούχο του BCL.

R.J. Hunter (Galatasaray) -- Δημήτρης

Υπάρχουν καθαροί σουτέρ και υπάρχουν και οι γεννημένοι σουτέρ, αυτοί που δεν γνωρίζουν τι πάει να πει καλό σουτ - γιατί είναι σε θέση να σταματήσουν έναν αιφνιδιασμό για να εκτελέσουν από τα 9 μέτρα.

Ο RJ Hunter είναι ένας παίκτης που μπορεί να προσφέρει τέτοιες στιγμές μπασκετικής μαγείας και ο τρόπος που εκτελεί είναι εξαιρετικός είτε χωρίς ισορροπία είτε ύστερα από κάποιο σκριν.

Οι αντίπαλοι πάντα ανησυχούν πως ο πρώην παίκτης των Celtics μπορεί να εκτελέσει σε οποιαδήποτε στιγμή του παιχνιδιού κι από οποιαδήποτε θέση κι έτσι η παρουσία του στο παρκέ έχει από μόνη της επίδραση στο σχηματισμό της άμυνας.

Θα ήταν υπέροχο να συνεχίσουμε να βλέπουμε αυτά τα σουτ του Hunter και στα Play-offs, αλλά η πορεία της Galatasaray θα σταματήσει στην Κανονική Περίοδο κι εμείς απλώς ευελπιστούμε να τον δούμε ξανά την επόμενη σεζόν.

Steven Gray (Περιστέρι) -- Δημήτρης

Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί από εδώ και πέρα στο Περιστέρι, ο Steven Gray θα έχει πάντα το Βίλνιους. Ακόμη κι αν δεν αγωνιστεί ποτέ ξανά στο BCL, ο 31χρονος Αμερικανός θα παραμείνει πάντα ο παίκτης που στις 27 Οκτωβρίου 2020 έβαλε 10 τρίποντα σε 13 προσπάθειες σε παιχνίδι γι’ αυτή τη διοργάνωση.

Λόγω του διακριτικού χαρακτήρα του, ο Gray δεν θα έπλεκε ποτέ το δικό του εγκώμιο, η αλήθεια είναι το επίτευγμά του είναι δύσκολο να συγκριθεί ακόμη και με εκείνο του Jimmy Baron, του μόνου άλλου παίκτη στην πενταετή ιστορία του BCL που είχε βάλει 10 τρίποντα, αλλά σε 15 προσπάθειες.

Ο τρόπος που σουτάρει ο Gray δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που έχουμε συνηθίσει από κορυφαίους σουτέρ υψηλών ποσοστών, αλλά η τελειότητα κρύβεται στο ότι το σουτ του είναι απλά το όπλο που προτιμά από ένα ούτως ή άλλως γεμάτο επιθετικό οπλοστάσιο.

Επομένως, ενώ πολλοί παίκτες λένε ότι παίρνουν αυτό που τους δίνει η αντίπαλη άμυνα, ο Gray είναι από τους εκλεκτούς με την ικανότητα και τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά, ώστε να σκοράρει με κάθε τρόπο, που είναι σε κάθε δεδομένο περίπτωση ο ενδεδειγμένος. Και όταν επιλέγει να εκτελέσει από τη γραμμή του τριπόντου, τότε σημαίνει πως αυτό το σουτ ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να βρει εκείνη τη στιγμή η ομάδα του.