ΑΘΗΝΑ (Ελλάδα) - Και να που φτάσαμε επιτέλους στη μεγάλη στιγμή. Μία από τις φιναλίστ μας, η Ηereda San Pablo Burgos ξεκίνησε τη σεζόν στο Basketball Champions League στις 26 Σεπτεμβρίου του 2019 και, πάνω από 12 μήνες αργότερα, ύστερα από μία περιπετειώδη σεζόν, βρίσκεται ένα βήμα από το να ολοκληρώσει μια πραγματικά παραμυθένια σεζόν.

Για AEK, η ταινιά της φετινής σεζόν θυμίζει ένα sequel, απλώς λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια. Στην πραγματικότητα, ο τελικός του 2018 είναι τόσο πρόσφατος που το συναίσθημα του Deja Vu υπάρχει στο μυαλό όλων μας αυτή την εβδομάδα. Μπορεί να έχει εντελώς διαφορετικό ρόστερ, αλλά όπως και το 2018, φαίνεται σαν μια ομάδα που δεν μπορεί να χάσει.

Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, πολλοί άνθρωποι σκέφτηκαν ότι δεν θα μπορέσει να φτάσει σε αυτό το σημείο. Τα εύσημα πρέπει να πάνε και στις δύο ομάδες, όπως και σε όλη τη διοργάνωση για το γεγονός πως θα παιχθεί ένας τελικός. Οι περιπέτειες είναι ξανά εδώ

"Είμαι έτοιμος να πάμε οπουδήποτε, αρκεί να είναι μπροστά." - David Livingstone.

Hereda San Pablo Burgos

Η Burgos ήρθε στην Αθήνα ως ένα από τα αουτσάιντερ, αλλά είχε δυναμική. Ακόμη κι όταν έπαιζε Προκριματικά, έμοιαζε ικανή να πάει μακριά. Η πρόβλεψη για να φτάσει μέχρι εδώ όμως άνηκε μόνο σε έναν άνθρωπο και συγκεκριμένα στον προπονητή Ainars Bagatskis.

"H Burgos δεν είναι απλά μία καλή ομάδα, αλλά μία ομάδα που ξέρει να κερδίζει. Νομίζω ότι μπορεί να φτάσει ακόμη και στο Final Four και, όταν είσαι εκεί, όλα μπορούν να συμβούν," είπε ο Bagatskis.

Τα μονά παιχνίδια έφτασαν και, όπως είπε ο Bagatskis, όλα μπορούν να συμβούν. Ο πρώτος αντίπαλος της Burgos στην Αθήνα ήταν η Hapoel Jerusalem. Ο ρυθμός των Ισπανών στην επίθεση και η ένταση στην άμυνα αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια για τους Ισραηλινούς. Η Burgos σκόραρε με ρυθμό 120 πόντων ανά 100 κατοχές στο παιχνίδι και δεχόταν πόντους με ρυθμό 84.8 ανά 100 κατοχές. - ήταν μια πραγματικά κυριαρχική εμφάνση. Το double double του Dejan Kravic με 18 πόντους και 10 ριμπάουντ άνοιξε το δρόμο για να δείξει ότι, σε αυτό το Final 8, είναι ο πιο επιβλητικός κι αποδοτικός σέντερ.

Αν δείτε το παραπάνω γράφημα των ασίστ, θα καταλάβετε πώς και ποιος δημιουργούσε καταστάσεις στην επίθεση της Burgos κόντρα στην Hapoel. Όπως αναμενόταν, οι Renfroe και Cook είχαν την μπαγκέτα, με τον Cook να μοιράζει 7 ασίστ σε τέσσερις διαφορετικούς συμπαίκτες του. Οι 6 ασίστ του Renfroe είχαν τρεις διαφορετικούς αποδέχεται. Ο Dejan Kravic αξιοποίησε τις ασίστ τεσσάρων διαφορετικών συμπαικτών του. Δέκα παίκτες των Ισπανών ήταν υπεύθυνοι για τις 25 ασίστ της ομάδας κι αυτό δείχνει εξαιρετικά πόσο καλά μοιράζει η Burgos το παιχνίδι της.

Στον Ημιτελικό, αντίπαλος ήταν η JDA Dijon. Η γαλλική ομάδα αποδείχθηκε κάπως πιο ανταγωνιστική, αλλά δεν μπορούσε να βρει τρόπους να σκοράρει κόντρα στην εξαιρετική άμυνα της Burgos. Η Burgos επέτρεψε στην Dijon να σκοράρει με ρυθμό 98.3 πόντων ανά 100 κατοχές και σκόραρε 118.9 σε ίδιο αριθμό κατοχών. Ο Vitor Benite πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες, επιθετικά, εμφανίσεις που έχουμε δει στην ιστορία των Play-Offs του ΒCL με 25 πόντους, 10/16 εντός πεδιάς και 5/7 τρίποντα..

Το κομμάτι των ασίστ δεν διέφερε ιδιαίτερα σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι. Η εικόνα τα λέει όλα για την τακτική ευελιξία του Joan Penarroya και της ομάδας του. Οι Renfroe και Cook ήταν ξανά οι βασικοί κρίκοι της αλυσίας, αλλά η παρουσία του Kravic με 6 ασίστ σε τέσσερις διαφορετικούς συμπαίκτες δείχνει τι συμβαίνει με το πλάνο της ομάδας.

Δείτε το παρακάτω βίντεο και προσέξτε πώς ο Rabaseda έδιωξε τον Rivero από τη γωνία. Αυτό σήμαινει πως οι μόνοι παίκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο short-roll του Kravic ήταν ο δικός του κι εκείνος του Benite. Όταν αναγκάζεις μια άμυνα να σκεφτεί ανάμεσα στο κάρφωμα του Kravic και το να αφήσει ελεύθερο κάποιον εκ των άλλων δύο, σημαίνει ότι η επίθεσή σου είναι πολύ παραγωγική. Σ' αυτή την περίπτωση, ο Julien άφησε τον Rabaseda ελεύθερο και ο Kravic έδωσε την πρώτη του ασίστ στο παιχνίδι. 

Αν ρίξουμε μια ματιά στα rotation του Joan Penarroya στα δύο αυτά ματς, μπορούμε να δούμε κάτι ξεκάθαρο. Renfroe και Benite είναι το περιφερειακό δίδυμο που ξεκινά τα παιχνίδια και, ανάμεσά τους, υπάρχει μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα σε πάσες και τελειώματα. Ο Renfroe είναι ο περισσότερο αφοσιωμένος παίκτης αμυντικά και ο Benite η επιθετική δύναμη. Ο Xavi Rabaseda έχει ξεκινήσει και στα δύο ματς ως 3, με τους Rivero και Κravic να αποτελούν το δίδυμο στη ρακέτα. Επίσης, είναι ξεκάθαρο και το second unit, που μπαίνει στην εξίσωση από τα τέλης της πρώτης περιόδου. Cook και McFadden λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό όπως οι Renfroe και Benite. Ο Αlex Barreiro είναι η δεύτερη επιλογή στο 3 και οι Horton και Sakho στη γραμμή ψηλό. Θα καταλάβετε τι βάθος έχει αυτή η ομάδα, αναλογιστείτε ότι ο Horton είχε 18 πόντους κόντρα στην Dijon, ερχόμενος από τον πάγκο.

Tο τελευταίο πράγματα που μπορούμε να παρατηρήσουμε σε αυτή την πολύ σαφή δομή ομάδας από τον Penarroya είναι πως κανείς δεν παίζει πάνω από 25 λεπτά ανά παιχνίδι. Έχουν καταφέρει να διαλύσουν αντιπάλους με εξαιρετικές εμφανίσεις, χωρίς κάποιος να "καεί". 

AEK

AEK και Ηλίας Παπαθεοδώρου είχαν μία δυνατή Κανονική Περίοδο. Έπειτα από ρεκόρ 1-1 στα ματς με τις δυο πιο δυνατές ομάδες του ομίλου, Hapoel Jerusalem και San Pablo Burgos, προκρίθηκαν άνετα στα Play-Offs. Στη συνέχεια, έκαναν τη δουλειά στη Φάση των 16 κόντρα στην Telekom Baskets Bonn. O Κeith Langford ήταν εντυπωσιακός επιθετικά και στα δύο ματς, ενώ ο Marcus Slaughter έκανε επιθετικό step up στο δεύτερο με 17 πόντους. Η προσθήκη του Νίκου Ζήσης μπορεί να θεωρηθεί σημείο αναφοράς στη σεζόν. Μετά την αποχώρηση του Ηoward Sant-Roos, υπήρχαν ερωτηματικά για το πώς η ομάδα θα τον αντικαταστήσει. Ο Ζήσης έφερε στην ομάδα κουλτούρα νικητή κι έκανε άπαντες καλύτερους, λειτουργώντας ως δεύτερος προπονητής στο παρκέ.

Η AEK, στη συνέχεια, πέρασε ένα καλοκαίρι κάνοντας σπουδαίες μεταγραφές. Στο πλευρό του ΜVP Κeith Langford προστέθηκε ο... MVP Tyrese Rice. Μαζί τους, οι Matt Lojeski, Yannick Moreira, Δημήτρης Κατσίβελης και Darion Atkins. Το γκρουπ των Ζήση, Rice, Langford, Lojeski και Maciulis πρέπει να είναι ενα από τα πιο πεπειραμένα που έχει συσταθεί ποτέ εντός μίας ευρωπαϊκής ομάδας. Ο Yannick Moreira είναι επίσης πρωταθλητής του BCL, όπως και οι Μαυροειδής - Μωραΐτης. Το ρόστερ είναι φτιαγμένο για να κάνει ένα πράγμα 

Ο Προημιτελικός κόντρα στην Nymburk βρήκε την AEK να αφήνει πίσω την μέτρια πρώτη περίοδο και να χειρίζεται το παιχνίδι άψογα. Με ρυθμό επίθεσης στους 124 πόντους ανά 100 κατοχές, η ΑΕΚ πέτυχε τελικά 94 πόντους κι έστειλε μήνυμα σε όλες τις ομάδες του Final 8 πως έχει πάρει τα πράγματα απολύτως σοβαρά. Οι 18 πόντοι του Langford ήρθαν ως υπενθύμιση για το τι μπορεί να κάνει.

Αν δούμε το πλέγμα των ασίστ, άμεσα θα καταλάβουμε ότι παρά τις μοναδικές ικανότητες κάθε παίκτη, όλοι τους είναι σε θέση να δημιουργήσουν 58 από τους 94 πόντους μέσω ασίστ κι αυτές οι 25 ασίστ προήλθαν από 11 διαφορετικούς παίκτες. Rice, Ζήσης και Γκίκας είχαν από 5 ασίστ έκαστος, με τους Moreira και Lojeski να εκμεταλλεύονται τελικές πάσες από τέσσερις διαφορετικούς συμπαίκτες ο καθένας τους.

Πριν από τον Προημιτελικό, ο Νίκος Ζήσης είχε πει ότι η ΑΕΚ θα προτιμούσε ως αντίπαλο την Tenerife στον Ημιτελικό, δεδομένου πως η Ζaragoza είναι πιο νεανική και πιο αθλητική. Η αλήθεια όμως ήταν πολύ διαφορετική. Κανείς δεν μπορεί να πει πως έχουμε δει πιο κυριαρχική εμφάνιση σε Ημιτελικό στην ιστορία του BCL. Η επίθεση της ΑΕΚ ήταν τρομακτική κόντρα στην Zaragoza, καθώς σκόραρεμε ρυθμό 133 πόντων ανά 100 κατοχές. Rice και Langford πέτυχαν από 18 πόντους έκαστος.

Αυτή τη φορά, ο Νίκος Γκίκας ήταν ο βασικός δημιουργός. Σε ένα ρόστερ γεμάτο αστέρες, ο Γκίκας έχει προσαρμοστεί ιδανικά στο ρόλο που του έχει ανατεθεί. Παίρνει τα σουτ που του αναλογούν, βγάζει πολύ καλές άμυνες και κρατά όλους τους συμπαίκτες του εντός παιχνιδιού. Όπως και στο πρώτο ματς, οι Lojeski και Moreira ήταν οι βασικοί αποδέκτες για τις δημιουργίες, καθώς έλαβαν ασίστ από τρεις διαφορετικούς συμπαίκτες έκαστος. Οι 11 πόντοι του Lojeski σε έξι λεπτά συμμετοχής αποτέλεσαν ρεσιτάλ αποδοτικότητας και ήρθαν με φάσεις όπως αυτή που βλέπετε παρακάτω.

Αν κοιτάξουμε τα rotations του Ηλία Παπαθεοδώρου, θα δούμε αμέσως το μεγάλο βάθμος. Οι Langford και Γκίκας είναι οι βασικοί στις θέσεις των γκαρντ, οι Rice και Ζήσης το πεπειραμένο δίδυμο που έρχεται από τον πάγκο. Βλέπουμε ένα rotation 11 παικτών, που γίνονται 12 καθώς είδαμε τον Παπαθεοδώρου να βρίσκει χρόνο και ρόλο για τον Darion Atkins. Κανείς δεν έπαιξε πάνω από 23 λεπτά κατά μέσο όρο σε αυτά τα δύο ματς. Είναι τρομακτικό να σκέφτεσαι ότι παίκτες όπως ο Langford θα μπουν φρέσκοι στον τελικό.